Paardentaal

Ieder levend wezen gebruikt een eigen taal. Mensen en dieren communiceren door geluid en door lichaamshouding. Bij een paard zijn er heel veel subtiele lichaamssignalen die je iets vertellen over hoe een paard zich voelt.

Om de reacties van een paard goed te begrijpen, moet je jezelf realiseren dat een paard van nature een prooidier is. De mens is een jager en daarom een natuurlijke vijand van het paard. Dit zit verweven in het instinctmatige gedrag van een paard. Het is in feite constant op zijn hoede om op de vlucht te slaan als er gevaar dreigt. Als een paard teveel in een hoek gedreven wordt (dit kan ook figuurlijk zijn) kan een paard aanvallen.

Het paard zendt voortdurend signalen over zijn gemoedstoestand uit met het lichaam. Als je deze signalen ziet en herkent, kun je tijdig inspelen op het gedrag.

Een van de duidelijkste signalen die mensen kennen is het leggen van de oren in de nek. Zodra dit gebeurd moet je als mens alert zijn want dan is het paard duidelijk boos. In het verlengde daarvan denken veel mensen dat de oren naar voren betekent dat het paard in een goede bui is. Dit is echter een fabel. Wanneer de oren van een paard recht naar voren staan wil dit alleen zeggen dat het paard zich concentreert op iets voor zichzelf. Een ontspannen paar beweegt zijn oren voortdurend alle kanten op en knippert met de ogen. Blijven de oren star in dezelfde stand en wordt er niet met de ogen geknipperd dan is het paard gespannen.

Op het moment dat er stress is geweest en het paard ontspant zich weer dan smakt het met zijn mond en zal het hoofd laag zijn.